31/1/08

SON LAS GAVIOTAS, AMOR.


Voy a escribir un poema de Ángel González que a mí, personalmente, me encanta.
Además, con este poema conseguí sacar un 10 de lectura poética en clase de Lengua Castellana. El poema es así:


SON LAS GAVIOTAS, AMOR.
Son las gaviotas, amor.
Las lentas, altas gaviotas.
Mar de invierno. El agua gris
mancha de frío las rocas.
Tus piernas, tus dulces piernas,
enternecen a las olas.
Un cielo sucio se vuelca
sobre el mar. El viento borra
el perfil de las colinas
de arena. Las tediosas
charcas de sal y de frío
copian tu luz y tu sombra.
Algo gritan, en lo alto,
que tu no escuchas, absorta.
Son las gaviotas, amor.
Las lentas, altas gaviotas.


David Casariego Cao. 1º E.S.O. A

30/1/08

CORAZÓNS ABERTOS


Vinteoito días en “cayuco”
sen comer nada
en condicións infrahumanas
ata Canarias.
Veñen doutras terras,
doutras linguas
buscando unha mellor vida.
Por que non vides ata aquí?
En Galicia sabemos de emigración,
o meu avó tamén emigrou.
Corazóns abertos
mans estendidas
e un sorriso...
de benvida.

David Casariego Cao, 1º E.S.O. A

25/1/08

INMIGRANTE DE OLLOS TRISTES


Día e noite traballando
sen cartos cos que vivir,
deixade de estar rosmando
e axudádeme a vivir.

Nun bote de madeira
coas altas ondas do mar,
cruzo para Canarias
para África deixar.

¿Onde durmo agora?
¿Quen me axudara?
Seguro que me esposan
e me mandan regresar.

Alí deixo amigos
familia e demais,
pero non me arrepinto
de África deixar.

Se todos cooperamos
ídesnos axudar,
e axudando uns os outros
o mundo mellorara.


Marcos Martínez Pulpeiro 1ºB