26/5/08

Los vicios

Este es un poema que he hecho sobre los vicios(tabaco, alcohol,drogas etc.)y que personalmente me gusta pues da consejo y por eso quiero que lo veais:

Los vicios
Ribadeo aumentó mucho
en bares y bebedores,
y por desgracia también hay
drogadictos y ladrones.
A mí me gustan los bares
para verlos desde fuera
pues seguramente dentro
cogerás la borrachera.
Yo no bebo alcohol
pues lo que bebo no lo lleva
teniendo que estudiar
no cojas borrachera.
Nunca obrará bien
aquel que es bebedor
pues al estar borracho
no entra en razón.
Ruégale al dios del vicio
eso de no caer
en el vicio de la droga
que te hará entorpecer.
Si quieres tener salud,
no abuses de la bebida
no fumes ni te drogues
y tendrás una larga vida.
PUES
Tienen un mal final
muchos bebedores
y otro tanto les pasa
a los que son fumadores.
Auga do rio

23/5/08

Infancia

Mi niño hermoso dormía
en su camita de seda
mientras suenan cascabeles
a lo lejos, en la vereda.
Su dulce infancia supone
algo hermoso,un poema
como una rima que suena
una canción una proeza.
Sus cabellos doraditos
las miradas envelesa.
Con sus enormes ojitos
recoge toda la belleza,
adiós,adiós¡
Javier Cao García 1ºESO

21/5/08

Saíííndo!

Comezo a estar incómodo, paréceme que terei que saír,uii! unha luz branca! Ben vou saír...e se non me gusta, volvo para dentro.
Ups! Quedeime atrancado, vaia! Non dou saido.
Menos mal...xa estou fóra, uf! Como para volver entrar!
Aii! Vén unha man, aish! Pegoume. Pois agora enfádome e choro. Buahhh!
Uii! Aquí xa estou máis cómodo, quen será esa? A sua voz sóame, será mamá?
Noon, non me levedes que quero estar con ela...!
Menos mal! estanme a lavar...
Eu apretado alí dentro, non sabía que existía isto!
Non me apetece volver cara dentro.
Ups! Que teño alí abaixo? Un cordón, que raro!
Ben! Volvo con mamá.
Ben, eu xa saín e agora vou gozar.
Adeus.

Carolina Martínez Ares 1Btexto

19/5/08

A meiga dos mares


A MEIGA DOS MARES


Era media noite e o mar estaba tranquilo cando Óscar e Sara marcharon pescar coma tódalas noites.

Todo ía ben ata que os alertaron por radio de que se acercaba unha forte tempestade. Eles intentaron chegar á beira antes de que os collera, pero non o conseguiron. As fortes e altas ondas chocaban contra o pequeno barquiño,e Sara e Óscar, traballaban a máis non poder para que o barco non afundise, pero sabían que era inútil, xa que como non os viñesen rescatar cedo ían morrer alí. Cando xa non podían máis, xa que Sara estaba esgotada e Óscar era ao único que lle quedaban unhas poucas de forzas para sacar aquel pequeno barquiño adiante; Sara, que era moi católica, púxose a rezar. A el parecíalle unha parvada pero, coma un milagre, as nubes empezaron a arredarse e o sol comezou a saír. Óscar non podía crer o que vía, os seus ollos non daban creto a aquel feito que o deixou marabillado.

Cando chegaron ao porto os mariñeiros da zona tampouco crían o que Óscar lles contara, e dende entón a Sara chámanlle A MEIGA DOS MARES xa que grazas a ela se salvara a vida de dúas persoas.

Rebeca Fernández García 1ºESO A

Mon

Este es un romance que nos mandó hacer nuestro profesor de Lengua Castellana,Manuel Está dedicado a mi perro, Mon.
MON
Esta es la historia de Mon,
un perro que salta mucho.
Nació en Ove-Ribadeo
y no es para nada burro.
Un día saltó la verja
y salió afuera a ver mundo,
tardó mucho en regresar
y nos dió tremendo susto.
Mon, no vuelvas a marcharte,
sabes que te quiero, chucho.
Te puede coger un coche
y me muero, te lo juro.
David Casariego Cao 1º E.S.O. A

Adios

Aquella niña tan lista
me dio tanta tristeza
al no tener esperanza
al ser ella solo pena.
Su historia es tan bonita,
y con sus labios de fresa,
se despide de la vida,
de su cuarta primavera.
MIREIA 1ºESO A